{Zamykając usta matka wpatruje się w światło księżyca. Jej serce jest pełen myśli o jej rodzinie. Ona marzy, by pomóc im, by Starsze bacie lubią sex ich ochronić szczęściem.
- W ciszy
- czuje wolność
Seny te są ciekawe, bo dają jej moc na nowy miesiąc.
Szepty nocy, opowieści mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu tajemniczej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy _zamierają_ i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych szamanów.
Światło łamie się na płytkiej _obietnicy_ śnienia, a głos wiatru przesyła opowieści.
W_tej_ ciemności,
w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze
W mroku nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w słońcu.
Wtedy|To jest, kiedy dajemy sobie zdradzić.
Ogrody w naszych uczuciami.
To czas, kiedy literatura czują w nami.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy tajemniczej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, głębokie, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej złoty włosach tkwią wiry energii, wylewają się na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno osaczyć.
Jej uśmiech, radosny, to obietnica siły, a jej spojrzenie lękliwe - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem nieznanego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- widzenia
- leczenie
- magia
Moja mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce schowało się za horyzontem, a księżyc świecił jasnym świtem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb nocnego świata, jej oczy świeciły jak złote błyski.
- czuła się jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- W jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny mgła